International Organization for Standardization - ISO (z ang. Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna) to sieć krajowych organizacji normalizacyjnych. Jest organizacją pozarządową, jej członkowie nie są delegowani przez rządy, pomimo że niektóre organizacje członkowskie znajdują się w strukturach rządowych. Każdy kraj reprezentuje z zasady tylko jedna organizacja.
Prace koordynuje Sekretariat Generalny z siedzibą w Genewie[1]. Decyzje strategiczne podejmuje Zgromadzenie Ogólne na corocznych spotkaniach. Trzy razy w roku zbiera się Rada ISO. Struktura ISO jest wzorowana na strukturze ANSI i DIN. Składa się na nią kilkaset komitetów technicznych i grup roboczych zajmujących się dyskusjami technicznymi oraz Komitet Główny, w którym po jednym głosie mają członkowskie kraje. Projekty zmian lub projekty nowych norm zwane draftami może składać każda organizacja członkowska. Następnie projekty są dyskutowane w grupach roboczych, w których po uzyskaniu ogólnego konsensusu "draft" zamienia się w "project", który może uzyskać status oficjalnej normy po tym jak 3/4 członków komitetu głównego zaopiniuje go pozytywnie.
ISO [2] oficjalnie rozpoczęła działalność 23 lutego 1947 r. Wśród członków-założycieli jest Polski Komitet Normalizacyjny. Jej poprzedniczką była Międzynarodowa Federacja Narodowych Stowarzyszeń Normalizacyjnych (International Federation of the National Standardizing Associations ISA) działająca w latach 1926-1942 jako porozumienie najważniejszych na świecie organizacji standaryzacyjnych amerykańskiej ANSI, niemieckiej DIN, francuskiej AFNOR i brytyjskiej BSI.
Działalność ISO finansowana jest ze składek członkowskich ustanawianych proporcjonalnie do produktu krajowego brutto. Dodatkowe dochody przynosi sprzedaż norm. ISO wydaje również podręczniki, poradniki, kompedia, oraz periodyki informujące o bieżących i planowanych pracach organizacji.
Respektowanie norm ISO jest dobrowolne. Jako organizacja pozarządowa ISO nie może narzucać, wymuszać ich stosowania. Autorytet organizacji wynika z międzynarodowej reprezentacji, sposobu ustanawiania norm: na zasadzie konsensusu, oraz ze zrozumienia wpływu normalizacji na gospodarkę.
[1] Sałek – Imińska A., Rola
systemu zarządzania środowiskowego we współczesnej gospodarce, Katedra
Makroekonomii Politechniki Koszalińskiej, Koszalin 2005, str 8.
[2] Wikipedia - "Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz